Leven Met Hersenletsel


Blog

Views: 21.1K

Een beroerte

maar vaak spelen een halfjaar later emoties op, 17 april 2019
Een beroerte

Iedereen kan het overkomen. Thuis, op het werk of op vakantie. Een beroerte (CVA). Er zijn echter verschillende vormen van een beroerte: een TIA, een hersenbloeding of een herseninfarct. Een TIA kent kortdurende uitval, en heeft klachten van voorbijgaande aard. Meestal is een TIA op een MRI scan dan ook niet zichtbaar, en het karakter verandert hierdoor niet. Hoewel je met een TIA wel geconfronteerd kunt worden met uitval van het lichaam, is dit van voorbijgaande aard. Een herseninfarct of een hersenbloeding resulteert in blijvend letsel. Dit is veel ingrijpender en heeft een grote impact op het leven van de getroffene.

Meestal beland je na een beroerte in het ziekenhuis. Daar vind een onderzoek plaats en krijg je een eerste diagnose. Afhankelijk van de ernst van de situatie kun je vrij snel worden doorverwezen naar een revalidatiecentrum, zoals Blixembosch in Eindhoven.

Wanneer je in het ziekenhuis of het revalidatiecentrum ligt, heet dit de acute fase. Daar krijg je duidelijkheid, structuur en regelmaat aangeboden. Na ongeveer drie maanden beland je in de chronische fase. De meeste behandelingen zijn gestopt en de meeste stappen zijn gezet. In de chronische fase, na drie maanden, kan men de getroffene vlot trekken, zoals het verlichten van de somberheid van de patiënt. De patiënt komt thuis waar de structuur en regelmaat vaak nog mist. Daarom krijgen mensen na enige tijd toch weer de behoefte om er iets aan te doen. Daarom kan het ook in de chronische fase nuttig zijn om terug te gaan naar het ziekenhuis of revalidatiecentrum voor overleg.

Eenmaal thuis vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Dan pas begin je te beseffen wat het herseninfarct met je gedaan heeft. De multidisciplinaire aanpak van je revalidatiecentrum bied tegenwoordig uitkomst. Er moet wel vertrouwen en samenwerking zijn tussen ziekenhuis, revalidatiecentrum en de huisarts. En ook de mogelijk toegewezen casemanager moet weten wat er speelt.

Een neuropsychologisch onderzoek kan helpen om de diagnose duidelijk te maken. Dit kan door het ziekenhuis maar ook bij het revalidatiecentrum. Het is soms lastig te meten dus er over spreken is echt aan te raden. Mogelijk gaat er na de beroerte van alles herstellen, ook de hersenen knappen op, maar vaak spelen een halfjaar later emoties op. Dus misschien is het wel zo dat hersenen opknappen maar de emoties kunnen dat inzicht vertroebelen. Dus spreek met je behandelaars.

Waarom wordt die informatie zo laat gegeven? Dat is inderdaad ook mijn frustratie. Er is beroerte nazorg in het ziekenhuis, maar communicatie is niet altijd goed of op tijd. Ook het ingewikkelde stelsel in Nederland maakt het niet makkelijk om de weg te vinden in ons zorg land. Een ander punt kan zijn dat als je er relatief goed van af bent gekomen, de subtiele zaken lastiger te benoemen zijn of dat het langer duurt eer je bewust wordt.

Tips? BEGRIP over wat er aan de hand is, wat gebeurt er, wat gaat mis. Erover PRATEN als je wilt dat je omgeving je steunt. Als het lastig is om te verwoorden wat het eerst was en wat er nu is, helpt het om dit op PAPIER TE ZETTEN.


<< Kun jij ook weer kleur zien? Lees hier hoe anderen hun hersenletsel ervaren >>

Leven Met Hersenletsel

Deze Blog is speciaal voor partner, familie en vrienden van mensen met hersenletsel. Zij kunnen hierin lezen hoe iemand met hersenletsel zich kan voelen. De frustratie en de pijn, maar ook de leuke momenten.

Veel leesplezier


Populaire Posts