Blog

Views: 9.8K

Een stukje wandelen

sinds we een hond hebben, wandel ik met een reden, 15 mei 2019

Vroeger zat ik altijd stil achter mijn computer. ’s Morgens, ’s middags en ’s avonds. Ik dacht na, ik zocht op, ik analyseerde en ik schreef. En tussendoor programmeerde ik de mooiste programma’s. Ik had ook een goede stoel. Die had ik ook wel nodig, omdat ik de hele dag zat.

In 2011 ging ik naar Blixembosch. Daar vertelde de fysiotherapeut mij dat ik eens moest proberen om te gaan wandelen. Ik wist niet precies waarmee dat zou helpen, maar dat maakt niet uit. Een welgemeend advies ben ik altijd bereid om op te volgen en uit te proberen. Ik begon dus in september 2011 met wandelen. Eerst één keer in de week, toen twee keer. Maar het werd al snel een paar keer per dag.

Gelukkig hadden we sinds een jaar een hond. Dat zorgde ervoor dat ik wandelde met een reden. Sindsdien wandel ik regelmatig. In het begin deed ik het nogal overdreven. Toen wandelde ik wel een half uur aan een stuk. Tegenwoordig is het niet meer zolang. Tien minuten per keer.

En je zal mij ook nooit op betrappen dat ik zeg dat ik er van geniet. Liever zit ik achter mijn computer te werken (eigenlijk gewoon hobbyen, maar werken klinkt leuker). Liefst zit ik de hele dag stil. Maar dan ben ik, terwijl ik stil zit, wel erg hard aan het nadenken.

Het is eigenlijk een beetje hetzelfde als onder de douche gaan. Ik heb er een hekel aan om onder de douche te gaan. Ik vind het heel vervelend om nat te worden. Maar als ik er eenmaal onder sta is het niet meer erg. Niet dat ik het leuk vind, maar het is voor een hoger doel!

Ik zit dus liever stil dan dat ik ga wandelen. Maar als ik eenmaal aan het wandelen ben, dan vind ik het stiekem toch wel weer leuk.

<< Kun jij ook weer kleur zien? Lees hier hoe anderen hun hersenletsel ervaren >>